κακοχείμερος

κακοχείμερος, -ον (Α)

ο ανίκανος ή ακατάλληλος, απρόσφορος στο να υπομείνει χειμώνα, να ανεχθεί κακοκαιρία («κακοχείμεροι φύσεις», Σωρ.)

[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)-* + χείμερος, ποιητ. τ. τού χειμέριος].